باسلام و وقت به خیر به پرسشگر گرامی در دین اسلام علم آموزی وآموزش آن ، به طور کلی کار نیکو وپسندیده ای است ولی ذکر چند نکته برای توجه دادو ن در مورد این علم آموزی ضروری است به عنوان نمونه یک حدیث برای شما ذکر میکنیم:«اذا اتی علی یوم لا ازداد فیه علما یقربنی الی الله تعالی فلا بورك لی فی طلوع الشمس ذالك الیوم.» اگر روزی بر من بگذرد و در آن روز دانشی نیاموزم كه مرا به خداوند نزدیك كند، طلوع آفتاب آن روز بر من مبارك مباد. البته از این دست روایات زیاد است.اما یاد گیری علم فقط برای خود علم:خوب این فی نفسه مانعی ندارد ولی اما اینکه این کار ثوابی دارد یا نه:اولا این که کلیه ثوابهائی که خدا در مقابل اعمال به ما میدهد یک نوع لطف از جنب خدا است نه اینکه ما مستحق باشیم به علاوه وقتی من علم (مثلا ریاضی) را برای دل خودم خواندم وهیچ نیت خدائی در ان ندارم ، چرا خدا به ما ثواب بدهد؟ما که نه به خاطر خدا علم را خواندیم ونه هدف خدائی داشتیم.پس چرا خدا به ما ثواب بدهد؟ البته این طبق قاعده اولیه است وشاید خدا برای صرف علم آموزی ثوابی قرار دهد.به علاوه مردم نه تنها در علم، در خیلی چیزهای دیگر هم مشکل دارند.مثلا نماز ریائی میخوانند یا در عبادات خود ریا میکنند وخیلی مشکلات دیگر. به علاوه کلیه مسائلی که در مورد نفع علم وارزش خواندن آن وجود دارد در مورد علوم مفید است نه غیر مفید:به یک روایت دقت بفرمائید:«سلوا الله علما نافعا و تعوذوا بالله من علم لا ینفع.» از خدا علمی سودمند بخواهید، و از علمی كه سود ندهد بخدا پناه ببرید.که مراد از علوم غیر نافع؛ علومی است که فایده ای برای دین یا دنیای ما نداشته باشد؛ مثلا این که فلان بازیگر در چند سالگی ازدواج کرد یا اینکه سایز کفش اوچند است،قطعا فائده ای برای ما ندارد. در پاسخ به قسمت دوم سوال شما: «ان علما لا ینتفع منه کكنز لا ینفق منه.» علمی كه از آن سود نبرند مثل گنجی است كه از آن خرج نكنند. لزومی به خدمت به جامعه وجود ندارد وشما میتوانید علم بیاموزید ودر هیچ راهی آن را استفاده نکنید ولی اولا که چرا؟حتی از لحاظ اقتصادی هم به این قضیه نگاه کنید، استفاده از علم بهتر از عدم استفاده از آن است .به علاوه باید گفت؛ عالم مسولیت بیشتری از غیر عالم دارد در نزد خداوند وهمین علم بیشتر؛ مسولیت بیشتری به عهده او میگذارد وعدم خدمت به جامعه، فی الواقع شانه خالی کردن از زیر بار این مسولیت بیشتر است.